Law & Order

We are living strange days. 

Days that teach us the lives, we were thinking they are rising on strong pillars, are just the simulations and illusions. In theory, I have already been aware of the concept of perception based contexts surrounding us. However, experiencing it at first hand shocked me deeply. It's just a real life experiment which makes me feel my life is an experiment with the conditions, set by others.

The feeling of safety, order, trust, security, truth, crime, responsibility, good, bad... everything has just been mixed. I belong to no one. I'm a member of no camp. The only important thing I know is I need to provide a safe environment for my family. 

But... 

It is not upto me. It's beyond my will and capability.

I believe that the life is something, people need to overcome the minor personal issues in their daily routines such as killing the pain in their heads, finding the right pair of shoes for their bags, taking their cars from service depot fast etc. The human condition itself is a complex thing enough to deal with. Therefore, big narratives are not needed actually. There's no absolute right or wrong in most of the categories that we can understand. 

Reality is far from us.

Simulacra.

We are floating in the pool of the signs and symbols referencing nothing real.

We are watching the world from the window which is as narrow as a life time of an average human being and assuming the values, virtues, states, instutions and everything we think we can understand is stable, permanent and strong. But they are not, they just seem so. Widen the window for 200 years and see the change... 

It's a paradox.

I watch the crowds yelling, moving, humming, provoking each other...

I watch high levels of emotions driving blocks of people.

I watch the leaders.

I watch the followers.

And I see the behavioral patterns that are natural and primitive and expected.

And irrational.

What we need is our lives. Our authentic and "so called" peaceful lives.

What we need is the feeling of freedom where the existence of the biopower is proven.

What we need is a fresh breath until our death.  

Sex-u-ality

Bugün Baudrillard'ın cinsel kimlik üzerine düşüncelerini derleyen bir makale okudum. Hemen cin fikirli adam tavrıyla "ben bunu düşünmüştüm" dedim. Ama gerçekten düşünmüştüm :) 6 Haziran 2011 tarihinde bir arkadaşıma attığım e-postayı aşağıya kopyalıyorum:

"...Birkaç düşüncemi sizle paylaşmak istiyorum: Erkek ve kadın olarak var olmanın mikro tarihi konusu ilgimi çekmeye başladı son zamanlarda.Tabi zamanında Michel Foucault yazmış: Deliliğin Tarihi, Cinselliğin Tarihi, Kliniğin Tarihi vs...
CNBC-E'de gösterilen Spartacus dizisinin Maslak'taki dev afişi dikkatimi çekti:
Elindeki kılıcı havaya kaldırmış, zafer çığlığı atan bir gladyatör. Son derece maskülen. Başarmışlık, güç, erkeklik kokuyor. Hayatın gerçeğine yakın.
Sonra aklıma bir orta çağ adamı geldi: Eve girer, evde kadınları ve çocukları vardır. Eve yemek getirmiştir.Kadınları onu pişirir. O adam kendisine kudret veren kadın, çocuk, toprak gibi değerleri korumak için ölebilir, öldürebilir. Az konuşur. Çok hareket eder.
Sonra kendime baktım. Takım elbiseli, ofise giden. Kadınlı erkekli karışık düzende oturup bilgisayar karşısında iş yapan "modern" birey.
Yanımda oturan kadınla beni ayıran "şeyler"in adedi çok çok azalmış. Öyle ki birbirimizi tanımlayamaz olmuşuz gibi geliyor.
Tabi ki ataerkil geleneğin gölgesi erkeği 3-5 adım önde tutuyor hala ama şu zamanda ne erkek erkekliğini biliyor, ne de kadın kadınlığını.
İşin ilginç yanı hala kadın-erkek cinsel etkileşimi devam edebiliyor. Bir kadın kendine bu denli benzeyen bir adamı neden beğenir?
Benzer işler yapıyor, benzer arabalar kullanıyor, benzer parfümleri kullanıyor, benzer zevkleri var, benzer hisler vs...
Jean Baudrillard'ın bahsetiği simulakra/simulasyon odaklı post modern modelde, daima başka göstergelere işaret eden göstergeler dünyasında ayağımızı yere sağlam basmamızı sağlayacak referanslar bulmakta zorlanıyoruz ve cinselliğimiz de bu bulanık ortamdan menfi manada nasibini alıyor bence.
Tanıdığım kadınların çoğu erkek gibi düşünüyor, erkekler de kadın gibi. Aradaki çizgi çok flu...
Kendini öteki üzerinde var etme paradigması işlemez hale gemekte sanki.
Oysa gladyatörün yaşamı  ne kadar net: Erkek gibi savaş. Kazan. Sevin. Ye. İç. Seks yap. Öl.
Düşüncelerimi organize bir biçimde veremediğimin farkındayım, umarım fazla gürültü yapmamışımdır.
Sevgiler."

Not: Evet, sıkıcı biriyim :)

Thoughts and Action

For a long long time I've been reading rather than writing. Recharging my batteries. Restructing my mental background... Simply developing :)
I want to share a very impressive passage from Michel Foucault's last interview, conducted by Paul Rabinow in May 1984:

"...What distinguishes thought is that it is something quite different from the set of representations that underlies a certain behavior; it is also quite different from the domain of attitudes that can determine this behavior. Thought is not what inhabits a certain conduct and gives it its meaning; rather, it is what allows one to step back from this way of acting or reacting, to present it to oneself as an object of thought and to question it as to its meaning, its conditions, and its goals. Thought is freedom in relation to what one does, the motion by which one detaches from it, establishes it as an object, and reflects on it as a problem..."

The Turkish translation that is given in the book named Sıradışı Filozoflar (Philosophers Behaving Badly) by Nigel Rodgers & Mel Thompson is below:

"...Düşünce belirli bir davranış içinde yerleşmiş olup ona anlamını veren şey değildir; kişinin bu eylem ya da tespkisinden öncesine gidip onu kendisine bir düşünce nesnesi olarak sunmasına ve anlamı, koşulları ve hedefleri açısından sorgulamasına olanak tanıyan şeydir. Düşünce, kişinin yaptığı şey ile ilgili özgürlüğüdür, kişinin kendini ediminden ayırıp onu bir nesne haline getirmesini ve bir sorun olarak üzerine düşünmesini sağlayan devinimdir..."

 Don't you think it is a huge cognitive insight?