It is a poem written in 2003.
Karanlık düşlerden uyandım, titreyerek, ter içinde.
Oda mı loş, gözlerim mi puslu seçemedim.
Yastığın yumuşak, yorganın kalın, vaktin er olduğuydu bildiklerim.
Uyudum.
Bin yıl sürdü uykum.
Acıların gerçek değil...
Feryadını duyamadım.
Uykudaydım...
Sen bir başınayken gündüzleri,
Ben herkesle tadını çıkardım rüyaların.
Kana kana su içtim çöllerde.
Kana kan istedim Anadolu’nun ücra kasabalarında.
Nefesim rüzgar oldu...
Eteğini kaldırdı ucu görünmeyen ovalarda.
Bedenim çınar, bedenin toprak oldu...
Bir nefes daha aldım tütünden,
Çeliğe su verircesine içtim üzüm suyunu...
Kara günleri haber veriyor çocuklar.
Kan kırmızı elma şekeri yalıyorlar, doymak bilmeden.
Küçük ayakları titretiyor aziz ve engin toprağı.
Toprak, ölüm ve yaşama gebe...
Cesetler var karnında, tohumlar var, gözlerin gibi yeşerecek.
Ne olur damlat ılık yaşam suyunu güzel kirpiklerinden...
Yoksa ölüm galip gelecek.
Ölüm galip gelecek!
No comments:
Post a Comment